Beni Hayatta Tutan Rutinlerim

Bugün sana belki de en sade ama en derin yanımı anlatacağım.Sözlerim süslü değil, ama içimden geliyor.Çünkü bazen dışarıdan güçlü görünen bir kadının, ayakta kalmak için nasıl narin ipliklere tutunduğunu kimse bilmez.

Hayatın yükü bazen öyle ağırlaşıyor ki, nefes almak bile lüks gibi geliyor.Ama ben hâlâ buradayım.Yoruldum, evet.Kırıldım, doğru.Ama çözülmedim.Çünkü beni hayatta tutan küçük, ama çok kıymetli rutinlerim var.

İzin verirsen bugün, onları seninle paylaşmak istiyorum.Belki sen de kendi rutinlerini hatırlarsın, belki de yeniden bir şeylere başlamak için ilham alırsınn

🌅 1. Güne Şükürle Başlamak

Her sabah uyanınca gözlerimi kapatırım, derin bir nefes alırım ve sadece şunu söylerim "Bugün de varım. Teşekkür ederim."

Ne olursa olsun…Bazen ağlayarak, bazen sevinçle, bazen yorgunlukla Ama mutlaka şükürle başlıyorum güne.Çünkü minnet duymayı öğrenince, yokluklar bile bir ders oluyor.Bu küçücük alışkanlık, ruhuma sabah güneşi gibi doğuyor.

📖 2. Kalemle Dertleşmek Yazmak

Ben Tuğba İçimi kimselere tam anlatamadığımda, kalemimle konuştum.Her gün 10 dakikamı, sadece yazmaya ayırırım.Defterime bazen bir cümle, bazen bir sayfa Ama yazdıkça hafifliyorum.

Yazmak, benim için terapi gibi.Kırıldığımda, güldüğümde, korktuğumda Hepsini kalemime anlatıyorum.Çünkü bazen en derin yaraları kelimeler sarıyor.

☕ 3. Kahvemi Sessizlikte İçmek

Kabul edelim, kahve bir rutinden fazlası.Benim için bir sığınak gibi Her sabah, kimse uyanmadan önce bir kahve hazırlarım.Sessizce oturur, bazen dışarıya, bazen içime bakarım.

O kahve, bana “hâlâ buradasın Tuğba” der gibi Küçük gibi görünür ama beni dengede tutar.Kendime ayırdığım o 15 dakika, tüm günün direği olur.

📿 4. Kalbimi Teslim Ettiğim Dua Anları

Dua etmek, benim iç dünyamın nefesi.Gün içinde ne yaşarsam yaşayayım, o sessiz köşeye çekilip dua ettiğimde, içim temizleniyor.Bazen gözyaşıyla, bazen içten bir fısıltıyla

Rabbime içimi açtığım her an, kalbimde taş gibi oturan her şey hafifliyor.Dua, sadece istemek değilmiş meğer Bazen sadece teslim olmak, “Sen bilirsin” diyebilmekmiş.

🚶‍♀️ 5. Sessiz Bir Yürüyüş

Ruhum sıkıştığında, içim daraldığında dışarı çıkarım.Ne kadar yorgun olursam olayım, 20 dakikalık bir yürüyüş Bana "devam et" diyen bir dost gibi.

Kulaklıkla hafif bir müzik, ya da sadece kuş sesleriyle yürümek Toprak kokusunu içime çekmek Bunlar küçük şeyler gibi görünür, ama beni hayata tekrar bağlar.

📚 6. Gönlümü Besleyen Kitaplar

Bazı kitaplar vardır, sanki seni senden iyi tanır.İşte ben her ay, kendime bir kitap seçerim.Bazen psikoloji, bazen kişisel gelişim, bazen bir roman Ama her sayfasında kendimden bir iz bulurum.

O kitaplar bana sadece bilgi vermez,Bazen kırıldığımda bir omuz, bazen yönümü kaybettiğimde bir pusula olur.

🧼 7. Küçük Temizlik Seremonilerim

Evet, tuhaf gelebilir ama temizlik yaparken huzur buluyorum.Evimle ilgilenmek, bana “kontrol bende” hissi veriyor.Özellikle camları silerken, sanki içimdeki bulanıklığı da temizliyorum.

Mis gibi sabun kokusu, dağınıklıktan düzene geçen bir oda Bu bile bazen terapidir.

🎶 8. Ruhuma Dokunan Müzikler

Bazı şarkılar vardır ya, ilk notasında boğazın düğümlenir İşte öyle müzikleri listeme alırım.Bazen hüzünlü, bazen umut dolu melodilerle dolup taşarım.

Özellikle akşamüstü vakitlerinde Çayın yanında, hafif bir müzik eşliğinde O an, kendimle yeniden buluştuğum andır.

💬 9. Gönül Sohbetleri

Her gün mutlaka bir dostumla konuşurum.Bazen sadece hal hatır Bazen derin bir dertleşme Ama insan sesinin iyileştirici gücüne inanırım.

Kimi zaman mesajla, kimi zaman telefonda Ama gönülden bir bağ kurmak, yalnızlıkla arama mesafe koyuyor.

✨ 10. Kendime Sarılmak

Ve en önemlisi Her gece yatmadan önce aynaya bakar, kendime içimden şunu söylerim:“Aferin Tuğba Bugün de elinden gelenin en iyisini yaptın.”

Kimse duymasa da, ben duyarım.Ve o cümleyle kendimi sarar, yorgunluğumu severim.Çünkü insanın kendisine iyi davranması da bir rutindir.Ve inanın bana Bu, en şifalı olanıdır.

Hayat Bazen Karmaşık, Ama Rutinler Sade

Hayat bazen karmaşık geliyor değil mi?Ama o karmaşanın içindeki bu küçük rutinler İşte onlar benim pusulam, denge noktam.

Belki bu yazıyı okurken senin de aklına kendi küçük ama derin alışkanlıkların geldi.Onlara yeniden sarıl.Çünkü hayat, sadece büyük değişimlerle değil, küçük adımlarla da iyileşir.

Ben Tuğba Emer olarak, hâlâ yolda yürüyen bir kadınım.Ve o yolun taşlarını, işte bu rutinlerle döşüyorum.Sen de kendi yolunu hatırla.Ve unutma Bizi hayatta tutan şey, bazen en sade olandır.