Bir Kadının Psikolojik Dirilişi: Küllerimden Yeniden Doğdum

Bugün sana, öyle dışarıdan göründüğü gibi güçlü bir kadının değil, içinden geçtikleriyle büyümek zorunda kalan bir kadının hikâyesini anlatmak istiyorum. O kadın benim. Belki de biraz sen Belki de bu yazıyı şu an okuyan her kadınn

Bu bir “ağladım, sildim geçti” yazısı değil. Bu, bir kadının psikolojik dirilişi, kendi iç sesini yeniden duymayı öğrenmesi ve küllerinden yeniden doğması hakkında samimi bir sohbet.

Bir Kadın Kolay Yıkılmaz Ama Sessizce Çöker

Biliyor musun? Bir kadın kolay kolay yıkılmaz. Ama bazen öyle sessizce çöker ki kimse anlamaz. Gülümser, çocuğuna yemek yapar, işe gider, telefonlara cevap verir Ama içi sessizce ağlar. Ben de bir dönem öyleydim. Güçlü görünmeye o kadar alışmıştım ki, kimse içimde neler olduğunu sormadı. Ben de anlatmadım zaten. Nereden başlayacağımı bile bilmiyordum.

Ruhsal yorgunluk dediğimiz şey tam olarak bu bence. Dışarıdan taş gibi duruyorsun ama içerde parça parça olmuşsun. Ne zaman biri “Nasılsın?” dese, yutkunuyorsun. Çünkü “İyiyim” demek kolay, “Yorgunum, kırıldım, dağıldım” demek cesaret istiyor.

İçsel Gücüme Uyanmam Gerekiyordu

Bir gün artık dayanamayacak noktaya geldim. Aynaya bakarken kendi gözlerimde kaybolduğumu fark ettim. O an içimden gelen o sessiz ama net cümleyi hiç unutmuyorum:"Artık böyle yaşamak istemiyorum."

İşte o gün, ne oldu biliyor musun? Psikolojik dirilişimin ilk adımını attım. Küçücük bir farkındalık ama o kadar etkiliydi kii Kendime ilk kez şunu sordum:"Gerçekten ne hissediyorsun?"Ve işte o zaman başladı asıl iyileşme süreci.

Travmalarımı Bastırmak Yerine Konuştum

Benim de geçmişim kolay değildi. Aile içinde görülmeyen bir çocuk oldum. Eşimden duygusal şiddet gördüm. Hayatta kalmaya çalışırken ruhumu kaybettim. Ama artık bunları saklamıyorum. Çünkü travmalarımızı bastırdıkça büyüyorlar. Onlarla yüzleşmediğimiz sürece bizi içeriden kemiriyorlar.

Yavaş yavaş, konuşa konuşa, yaza yaza, ağlaya ağlaya temizledim içimi. Hâlâ izleri var ama artık beni kontrol etmiyorlar. Artık ben kendimi yönetiyorum. Travmam değil, ben konuşuyorum.

Yeniden Başlamak Cesaret İster

Biliyor musun? Yeniden başlamak için illa her şeyin mükemmel olmasını beklemene gerek yok. Ben başladığımda elimde hiçbir şey yoktu. Ne maddi gücüm, ne sağlam bir ailem, ne de bir destekçim vardı. Ama içimde bir şey vardı: Artık kendim için bir şey yapma isteği.

İşte o duygu beni hayata geri bağladı. Küçük küçük şeyler yapmaya başladım. Bir defter alıp hislerimi yazdım. Sessizce kendime zaman ayırdım. Sosyal medyadan biraz uzaklaştım. Bunlar küçük şeylerdi ama etkileri büyük oldu.

Kendimi Affettim, Bu En Zoruydu

Kendini affetmek, belki de psikolojik iyileşme sürecindeki en zor adım. Ben de yıllarca kendimi suçladım. “Neden daha güçlü olamadım?” “Neden sustum?” “Neden izin verdim?” gibi sorularla içimi kemirdim. Ama sonra fark ettim ki; ben elimden gelenin en iyisini yapmıştım.

O günkü ben, ne kadarını biliyorsa onu yapmıştı. Şimdi bildiklerimle kendimi yargılamak adil değil. O yüzden kendimi affettim. Ve bu affediş beni özgürleştirdi.

Kadın Dayanışması Olmasaydı Belki Bu Kadar İleri Gelemezdim

Hayatımda belki de en çok ihtiyacım olan şey, bir kadının bana “Ben de yaşadım, geçiyor” demesiydi. O cümleyi ilk kez duyduğumda ağladım. Çünkü o kadar yalnız hissetmiştim ki Birinin beni anlaması mucize gibiydi.

O yüzden şimdi ben de bu satırları yazarken belki bir başka kadına dokunuyorum. Belki sen de şu an “Ben de bu yollardan geçiyorum” diyorsun. Bil ki yalnız değilsin. Biz birbirimizi iyileştirebiliriz. Kadın dayanışması, bana nefes oldu.

Küllerimden Doğarken Yeniden Beni Tanıdım

Şimdi, geriye dönüp baktığımda kendimle gurur duyuyorum. Kolay olmadı ama oldu. Her düştüğümde kalkmayı öğrendim. Her ağladığımda güçlendiğimi fark ettim. Ve her yalnız hissettiğimde içimde bir yerlerde hâlâ yaşam sevgisi olduğunu hatırladım.

Bugün hâlâ mükemmel değilim. Ama artık eksiklerimle barışığım. Hâlâ kırılabiliyorum, ama artık yeniden ayağa kalkmayı biliyorum. İşte bu benim yeniden doğuşum.

Sen De Küllerinden Doğabilirsin

Eğer sen de kendini kaybolmuş, yalnız, kırılmış hissediyorsann Bil ki bu bir son değil. Bu sadece yeni bir başlangıcın işareti olabilir. İçsel gücün, senin sandığından çok daha büyük.

Belki bugün ağlıyorsun, ama yarın gülümseyeceksin. Belki bugün çaresizsin, ama yarın kendi yolunu çiziyor olacaksın. Kendine zaman ver. Sabır, şefkat ve biraz cesarett Hepsi sende var.

Unutma: Bir kadının psikolojik dirilişi, sadece kendisi için değil, çevresindeki herkes için de bir ilham kaynağıdır. Sen de bir gün birilerine umut olacaksın, tıpkı şimdi benim sana olmaya çalıştığım gibi