Dibe Vurduğum Yerde Kendimi Buldum

Biliyor musun, hayat bazen seni öyle bir yere getiriyor ki Artık kaçacak yerin kalmıyor.Ne insanlara anlatabiliyorsun,Ne aynaya bakabiliyorsun uzun uzun.Ve işte orası, en dip.En karanlık, en sessiz, en yalnız yer.Ama aynı zamanda, kendine en yakın olduğun yer

Ben orada buldum kendimi. Dibe vurduğum yerde.

Bugün seninle bu içsel yolculuğumu konuşmak istiyorum.Kahvemi aldım, yüreğim açık.Sen de buradaysan, hadi gel biraz kalbimizi konuşalım.Sohbet gibi olsun bu yazı. Gerçek, sade, senli benli.

“Her Şey Güzel Gözükürken, Ben Sessizce Kayboluyordum”

Benim dışarıdan bakan gözler için “normal” bir hayatım vardı.Gülüyordum. Koşturuyordum. Ayakta görünüyordum.Ama içimde öyle bir fırtına kopuyordu ki Her gün biraz daha siliniyordum.

Bir sabah yatağımdan kalkarken, o sesi duydum içimde “Yeter. Böyle yaşamak istemiyorum.”Ama nasıl yaşayacağımı da bilmiyordum.

İşte o zaman anladım ki Bazen kaybolman gerek, gerçekten bulabilmek için.

Dibe Vurmak Yeniden Doğmanın Başlangıcı

Dibe vurmak deyince çoğu insan korkuyor.Ama ben sana başka bir yerden bahsediyorum.O noktada insan ne yaparsa yapsın, rol yapamıyor.Orası, maskelerin düştüğü, yalanların tükendiği yer.Ve en çıplak, en gerçek senin ortaya çıktığı yer.

Ben tam orada, aynaya baktım ve ilk kez gözlerimdeki acıyı inkar etmedim.“İyiyim” demedim bu kez.“Ağlıyorum çünkü çok kırıldım.” dedim.“Yorgunum çünkü hep güçlü görünmeye çalıştım.”“Susuyorum çünkü artık kelime bile kuracak takatim kalmadı.”

Ve o itiraflar geldiğinde İçimdeki küçük Tuğba bana sarıldı sanki.İlk kez “şimdi başlıyoruz” dedi.

Kendini Bulmak Bir Anda Olan Bir Şey Değil

Kendini bulmakk Sanki çok romantik, çok aydınlık bir şey gibi anlatılıyor.Hayır.Çamurun içinden geçiyorsun.Ağlayarak uyuyorsun, sorgulayarak uyanıyorsun.Bazen “Ben neredeyim?” diyorsun.Ama bir günn Kendine bir kahve yaparken,Pencereden dışarı bakarken,Ya da bir müzikle İçinden bir huzur geçiyor.Sebepsiz.Ve o zaman anlıyorsun:“Galiba iyileşiyorumm”

Ben Nasıl Buldum Kendimi?

Biliyor musun, ben kalemle buldum kendimi.Yazarkenn İçimde birikmiş her şey satırlara dökülürken Yaralarımı tanıdım.Affedemediklerimi fark ettim.Kırıldığım insanlara içimden mektuplar yazdım.Ve bazen, o yazılarda kendime bile özür diledim.Çünkü en büyük ihaneti kendimize yapıyoruz bazen.Susarak.Kabullenerek.Sırf seviyorlar diye kendimizi ezdirerek.

Ama sonra bir gün, yazdığım cümlelerden biri içimi titretti:“Ben artık kendimi seçiyorum.”Ve işte o gün, gerçek doğum günümdü sanki.

Ruhumun Haritasını Değiştirdim

Artık o eski kalıplarla değil, iç sesimle yaşıyorum.Eskiden başkası kırılmasın diye susardım, şimdi içim kırılmasın diye konuşuyorum.Eskiden sevilmek için onay beklerdim, şimdi sevginin zaten içimde olduğunu biliyorum.

Kendine alan açmak; en büyük devrim.“Ben de varım” demek kadın olarak en güçlü cümle.

Tuğba Emer olarak ben, en çok dibe vurduğumda büyüdüm.En çok yok sayıldığımda değerimi öğrendim.En çok yalnız kaldığımda içimdeki kalabalığı fark ettim.

Umut Diye Bir Şey Var, Ve O Hep İçimizde

Bu yazıyı okurken belki sen de içinden “Ben de dibe vurdum” diyorsun.Belki oradasın hâlâ.O zaman bil ki, orası senin yeniden başlama noktan.Orası senin gerçekliğin.Korkma ondan.

Çünkü biliyor musun?Toprak en karanlık olduğunda tohum filizlenir.

Sen de oradan çıkacaksın.Yavaş yavaş.Adım adım.Kendini severek.Kendini tanıyarak.

Bu Yazıyı Yazarken Hissettiklerim

Şu an kalbim çok dolu.Yıllarca bastırdığım her şeyin içimden döküldüğü bu satırlarlakendime de bir söz vermiş oluyorum Bir daha kendimi asla yarı yolda bırakmayacağım.Çünkü ben dibi gördüm.Ve orada yeniden doğdum.

Ben bu yazıyı belki sadece bir kişi okur diye yazmadım.Ama o kişi sensen ve kalbine dokunabildiysem, bu yazı tamamdır.

Kendini Bulmak, Kayıp Hissetmekle Başlar

Hayat seni nereye sürüklerse sürüklesin,En karanlıkta bile umut kıvılcımı kalır insanda.O kıvılcımı sakın söndürme olur mu?

Dibe vurduysan, artık tek yön yukarıdır.Ve yukarıda seni bekleyen en güzel şey,Kendin olmandır.

Ben Tuğba Emer,Yıllar sonra kendi sesimi duydum.Kırık dökük cümlelerle çıktım karanlıktan.Ve şimdi sesimi seninle paylaşıyorum.Çünkü belki senin de sesine,Sadece biraz cesaret lazımdır.

Unutma Dibe vurduğum yerde, kendimi buldum.Belki sen de bulursunn Hem de tam buradan başlayarak.