Gazze, Bir Yüreğin Sessiz Çığlığı

Bazen bir fotoğraf görürsünn İçinde hiçbir kelime geçmese bile seni paramparça eder. Bazen bir çocuğun gözlerindeki korku bir annenin kucağında cansız yatan yavrusu, bir babanın elleriyle toprağa verdiği evladı Ve bazen de bir şehir Adı Gazze olur

Gazze Dilimin ucuna bir düğüm gibi takılan o isim Yazarken bile içimi yakann kelimelerin yetmediği yüreğin taa içinden konuşmak istediği yer Ne zaman bir haber görsem içimden bir şeyler eksiliyor sankii Gecenin bir vakti battaniyeye sarılmışken ben Gazzede bir anne çocuğunun üstünü değil bedenini örtüyor toprağın altında

Ben ne hissediyorum biliyor musun? Boğazıma oturan bir yumru kalbimin ortasına çöreklenen bir çaresizlikk Ve çoğu zaman kendime sorduğum bir soru Ben bu acının neresindeyim? Bir şey yapabiliyor muyum? Ya da en azından bir dua edebiliyor muyum yürekten?

Bu yazıyı yazarken aslında sana değil kendi kalbime sesleniyorum Çünkü bazı gerçekler var ki ne kadar uzak görünse de aslında burnumuzun ucunda Ve biz çoğu zaman o acılara sadece bakıyoruz Sadece izliyoruz Elimizden hiçbir şey gelmiyor demek kolay geliyor belki ama aslında küçük bir kalbin büyük bir duası da çok şey değiştirebilir

Gazzede bir çocuk doğduğunda belki beş dakika sonra bir bomba düşüyor sokağına Oyuncaklarla değil siren sesleriyle büyüyor En büyük hayali hayatta kalmak Düşünsene en sevdiği şey annesinin sesi en çok korktuğu şey sessizlik Çünkü orada sessizlik fırtınadan önceki sessizliktir Sessizlik ölümün ayak sesidir

Benim kızım ya da oğlum olsa düşünmeye bile dayanamıyorum Bir annenin feryadı sadece kendi çocuğu için değil bütün insanlık için atılmış bir çığlıktır aslında Ama o çığlık çoğu zaman gürültülü dünyanın içinde kayboluyor Lüksümüzün ekranlarımızın şatafatımızın arasında duymazdan geliyoruz

Bir gün kendime sordum Eğer gerçekten hissediyorsan, o zaman neden susuyorsun? İşte o gün yazmaya karar verdim Belki bu yazı bir çare değil Belki Gazzeye barış getirmeyecek Ama bir kalbe dokunur bir insanı uyandırır bir dua ettirirse İşte o zaman yazmak da bir direniştir

Gazze için yazmak aslında insanlığımızı hatırlamak Birbirimizi unuttuğumuz bu çağda bir çocuğun yüzünde kendi çocuğumuzu bir annenin gözyaşında annemizi bir babanın feryadında kendi babamızı görmek Empati değil sadece bu vicdanın sesi İnsan olmanın canlı olmanın yürek taşımanın bir yansıması

Biliyor musun bazen kendime şunu söylüyorum Tuğba, bu kadar duygusal olma, zaten elinden bir şey gelmiyor. Ama sonra kalbim itiraz ediyor "Hayır" diyor Bir şey yapamazsan bile susma Gönlünle duanla kaleminle yanlarında ol Belki de en çok buna ihtiyaçları var Unutulmamaya

Ben unutmuyorum Unutama Çünkü her akşam yatağıma uzandığımda başımı yastığa koyduğumda aklıma geliyorlar Ya onlar? diyorum Yastıkları moloz, tavanları gökyüzü olanlar ne yapıyor bu gece? Ve kendimden utanıyorum bazen Çünkü biz sahip olduğumuz şeylerin kıymetini ancak yoklukla ölçüyoruz Ama onların yokluğu hiç bitmiyor

Gazze benim için bir coğrafya değil artı Bir ülke, bir şehir, bir harita parçası değil Gazze, kalbimin bir parçası Bir insanlık sınavı Ve ben bu sınavda geçmek istiyorum Belki notum yüksek olmaz ama niyetim temiz yüreğim haklı gözüm yaşlı

Bir çocuğun gülüşü dünyanın en güzel melodisidir Ama Gazzede o melodiler susturulmuş Yine de her bomba sesi arasında yükselen bir “Allahu Ekber” çığlığı var Onlar her şeye rağmen dimdik duruyorlar Onlar bizim unuttuğumuz sabrı, tevekkülü, teslimiyeti yaşıyorla

Ve ben burada, bu yazıyla onların sesi olmak istiyorum. Belki sadece birkaç kişi okur belki onlar da ağlar Ama gözyaşı insanı insana bağlayan en saf dildir Hepimiz gözyaşının renginde aynıyız aslında Irkımız, dilimiz, rengimiz değişse de acı hep aynı yerden vuruyor.

Ey okuyan güzel yürek Belki sen de benim gibi sessiz bir çığlık taşıyorsun içinde Belki sen de bir şey yapamamanın acısıyla baş ediyorsun Ama inan bu yazıyı okuman bile bir adımdır Bir dua etmek bir paylaşım yapmak bir yardım eli uzatmak Hiçbir şey küçük değil Yürekle yapılan her şey büyüktür

Gazze için bir şey yapamamış olabilirim Ama dua ettim yazdım anlattım Belki sesim onlara ulaşmaz ama Rabbim duyar Ve en büyük teselli bu zaten Duamızın ulaşacağına inanmak Çünkü bazen bir dua bir çocuğun hayatını değiştirebilir.

Bu yazı bir son değil Bir çağrı Bir farkındalık Belki yüreğinin kıyısına ilişir de sen de bir şeyler yaparsın diye Sessiz kalma Kalbinle konuş Ve unutma İnsanlık bir yerde ölüyorsa hiçbir yerde sağ kalmaz.

Gazze için İnsanlık içinn Vicdan içinn