Güldüğüm Yerde Ağlıyordum: Psikolojik Maskelerimiz

Merhaba canım okuyucum, Bugün sana çok gerçek bir yerden seslenmek istiyorum.Belki sen de tanıdık bir yerdeyiz şu anda.Yüzünde gülümseme, içinde bir karmaşa İşte tam da orası.Benim yıllarca yaşadığım yer. Güldüğüm yerde aslında ağlıyordumm.

Evet, dışarıdan neşeli, güçlü, hatta "her şeyi yolunda" görünen kadının ta kendisiydim.Ama içimde fırtınalar kopuyordu.Sustuğum yerlerde kırılıyordum, gülümsediğim anlarda paramparçaydım.

Ve sonra fark ettim:Ben yalnız değilim.Hepimizin taktığı maskeler var.Kimimizin maskesi kahkaha, kimimizin sessizlik.Ama en çok da kadınların…Çünkü bizler duygularımızı en güzel gizleyenleriz, değil mi?

Bugün seninle bu maskeleri konuşalım istiyorum.Ama sadece konuşmak değil, birlikte hafifleyelim.Çünkü bu yazı sadece bir itiraf değil Aynı zamanda bir iyileşme niyeti.

Maskelerin Arkasında Gerçek Biz Vardık

Hayat bazen bizi öyle bir hale getiriyor ki Kendimiz olmayı unutur hale geliyoruz.Toplumun beklentisi, aile yükü, ilişkiler, çocuklar, sorumluluklar Bir de "güçlü olmalısın" baskısı.

Ve biz ne yapıyoruz?İçimiz kan ağlarken bile “İyiyim” demeye devam ediyoruz.Hatta bir süre sonra kendi duygularımıza bile yabancılaşıyoruz.Gerçekten üzgün müyüm, yoksa sadece yorgun muyum bilmiyorum.Gerçekten mutlu muyum, yoksa alışkanlıktan mı gülüyorum, onu da çözemez hale geliyoruz.

Ben yıllarca “iyi görünmeliyim” maskesinin arkasında yaşadım.Sanki herkes benden bir şey bekliyordu ve ben de o rolü kusursuz oynamalıydım.Ama her gece yastığa başımı koyduğumda O susturamadığım ses yine geliyordu.

“Gerçekten iyi misin Tuğba?”Ve cevabı hep içimden fısıltıyla geliyordu:“Hayır, iyi değilimm”

Duygularımızı Saklamak Zorunda Değiliz

Bir gün aynaya bakarken kendime dedim ki:“Bu hayat senin. Ve hissetmekten korkma artık.”Çünkü duygular bastırıldıkça büyüyor.Ağlamadığın her gözyaşı, içinde başka bir yerden sızıyor.Konuşmadığın her acı, başka bir yerden bağırıyor.

O yüzden, artık duygularımı saklamıyorum.Kırıldıysam söylüyorum.Yorulduysam dinleniyorum.Ve bazen her şey üstüme üstüme geliyorsa, bir süreliğine sadece duruyorum.Çünkü bu da benim.Ve ben artık kendime dürüstüm.

Psikolojik Maskeler Neden Oluşur?

İstersen biraz da bu maskelerin kökenine bakalım.Çoğu zaman çocuklukta başlar her şey.Duygularımıza alan verilmemiştir.“Abla ol, sus.”“Erkekler ağlamaz.”“Güçlü olmalısın.”Ve biz o anlarda, duygularımızı saklamayı öğreniriz.

Zamanla bu bir alışkanlığa dönüşür.Her şeyin yolundaymış gibi davranmak, bir hayatta kalma biçimi olur.Ama asıl hayatta kalmak, kendin kalabilmekle başlar.Gerçek senle.Tüm duygularınla, hatalarınla, yaralarınlaa

Maskeleri Çıkarmak Cesaret İster

Maskeler konforludur.Kimse seni tam olarak göremezse, tam olarak incitemez sanırsın.Ama kendini de göremezsin o zaman.Ben bu yazıyı yazarken, sana değil, biraz da geçmişteki Tuğba’ya yazıyorum.O içindeki çocuğa Gülümseyen ama gözyaşlarını içine akıtan kıza

Ve ona diyorum ki:“Artık gülmek zorunda değilsin, çünkü ağlamak da güç ister.”

Gerçek Güç, Kırıldığında Da Devam Edebilmektir

Zannediyoruz ki güçlü olmak, asla ağlamamak.Hayır.Gerçek güç, en zayıf anını kabul edebilmekte gizli.En karanlık duygularınla yüzleşebildiğinde başlıyor iyileşme.Ve işin güzel yanı şu:İyileşme, tek başına da mümkün.

Eğer şu an bu yazıyı okurken gözlerin dolduysa Bil ki yalnız değilsin.Ben bu yazıyı seninle paylaşırken, aslında kalbimi açıyorum.Çünkü artık utanmıyorum duygularımdan.

Umut: En Güzel Maskesiz Haliyle Gelsin

Gelelim güzel tarafa Maskeleri tek tek çıkardıkça ne oldu biliyor musun?Hafifledim.Gerçek ben, yavaş yavaş su yüzüne çıktı.Kırıklarım vardı ama aynı zamanda umutlarım da.Ve o umutlar bana her sabah yeni bir gün gibi geldi.

Güneşin doğuşunu izlerken, artık sadece güzelliğini değil yeniden başlama gücünü de görebiliyorum.

Her Kadının İçinde Bir Işık Var

Ve şimdi sana şunu söylemek istiyorum Senin de içinde o ışık var.Ne kadar karanlıkta kalmış olursan ol,Ne kadar maske takmak zorunda kalmış olursan ol

İçinde hâlâ parlayan, sönmeyen bir ışık var.Sen sadece kendine biraz alan aç, olur mu?Bir nefes ver.Bir “ben de buradayım” de.

Çünkü hayat, en çok gerçek halimizle yaşandığında güzel.

Maskesiz Bir Hayat, Daha Özgür Bir Ruh

Eğer bu yazı sana iyi geldiyse, bu satırlar kalbine dokunduysa,Bil ki bu senin için yazıldı.Ve bundan sonra ne zaman gülümserken aslında içinden ağlamak gelirse O anı tanı.Kendini fark et.Ve kendine şefkatle yaklaş.

Çünkü biz maskelerimizi çıkardıkça, aslında dünyaya daha çok umut veriyoruz.Gerçekliğimizle ışık oluyoruz.Ve sen, ben, hepimiz Bu dünyaya gerçek halimizle lazımız.

Sen güçlü ol diye değil, kendin ol diye varsın.