İnsan Doğrusunu Bildiği Bir Yalan Neden Söyler?

İnsanın en büyük çelişkilerinden biri bu değil mi? Doğrusunu bildiği halde, göz göre göre bir yalanın arkasına saklanmak. Üstelik çoğu zaman sadece karşısındakini değil, kendini de kandırmak

Aslında yalanın bin bir rengi var. Kimi kendini korumak için söyler, kimi menfaat için, kimi de sırf yüzleşmekten korktuğu için. Ama ortak bir nokta var Her yalan, insanın içindeki gerçeği susturur. Ve ne kadar bastırırsan bastır, o gerçek bir gün gelip çarpar yüzüne.

İnsan doğrusunu bilip yalan söylediğinde, en çok kendi vicdanını yaralar. Çünkü dilinden çıkan kelime ile kalbinin içindeki his aynı değildir. İçte başka, dışta başka yaşamakk İşte bu sahtecilik insanın ruhunu yavaş yavaş çürütür.

Peki neden yapıyoruz?Çünkü cesaretimiz yetmiyor. Çünkü "kaybederim" korkusu ağır basıyor. Çünkü çoğu insan gerçeği duymaya hazır değil. O yüzden doğruluk yerine oyalanıyoruz, kırmamak için, kaybetmemek için, ya da işimize öyle geldiği için.

Ama şunu unutmamak gerek Yalan, günü kurtarır belki ama geleceği karartır. Bir kere güveni yıktığında, en samimi sözün bile gölgesinde şüphe kalır. Yalan, insana sahte bir huzur verir ama gerçeğin ışığıyla yüzleştiğinde, o sahte perde bir anda düşer.

Benim için doğruluk bazen acıtsa da, insanın hem kendine hem de karşısındakine gösterebileceği en büyük saygıdır. Çünkü gerçek, geç de olsa daima suyun yüzüne çıkar. Yalanla süslenen ilişkiler, dostluklar, sevgiler eninde sonunda çürür.

Ve bence insanın en büyük özgürlüğü, içiyle dışının bir olmasıdır. Gerçekten ne düşünüyorsa, ne hissediyorsa onu söylemek Çünkü yalan söylemek aslında özgürlüğünü satmaktır.

Belki de soru şudurr İnsanlar neden doğrunun yükünü taşımak yerine yalanın kolaylığına kaçar?

Ben sahte sözlere değil, acıtsa da gerçeğe inanırım. Çünkü yalanla kurulan hiçbir şey gerçek mutluluğu getirmez.