Nasip

Tuğba Emer
23 Haz
3 dakikada okunur

Bazen çok isteriz Olmaz Bekleriz Yine de gelmez Çabalarız, yorarız kendimizi Ama kapılar açılmaz

İşte tam orada başlar “nasip” meselesi

Ben uzun bir süre anlamadım bu kelimenin büyüsünü Zannediyordum ki ne kadar çabalarsam, ne kadar istersem, ne kadar dua edersem her şey olur Ama sonra öğrendim Her şey olur ama nasipse.

Hayatın En Derin Öğretisi Nasip

Hayatın öğretmenliği serttir Ama verdiği dersler de bir o kadar özeldir Bazen en çok istediğin şey olmaz da, sen “neden?” diye içten içe ağlarsın Yıllar geçer bir gün bir pencere açılır O olmadı dediğin şeyin aslında senin için hayır olduğunu fark edersin.

İşte bu yazı da biraz o “nasip”lerle dolu kalbime yazdığım mektuplardan biri gibi Seninle dertleştiğim bir akşam gibi düşün Bir kahve içiyoruz ben anlatıyorum, sen belki başını sallıyorsun “bana da öyle olmuştu” diye.

Her Şey Olur, Ama Zamanı Gelince

Hayat bana öğretti ki kapıyı zorla açarsan içerisi karanlık olabilir Ama sabredersen bir sabah o kapı kendiliğinden aralanır Işık süzülür ve sen “işte buymuş” dersin.

Ben bazı şeyler için yıllarca dua ettim Kırıldım, vazgeçer gibi oldum Ama içten bir ses hep şunu fısıldadı “Vakti gelince”

Vakti gelmeyen şey için üzülmek, toprağı sulayıp çiçek açmadı diye kırılmak gibi Tohumun sabrı gibi sabretmek gerek bazen.

İstemek Kötü Değil, Ama…

Elbette isteyeceğiz Dua edeceğiz Yüreğimizden geçeni Allah’a arz edeceğiz.

Ama her duanın sonunda o cümleyi unutmamalı “Hakkımda hayırlıysa”

İşte nasip burada başlıyor Bazen sen çok istiyorsun, ama Rabbim senin için daha güzelini saklıyor.

O kişi değilmiş O iş senin yolun değilmiş O şehir, o plan, o ihtimal senin değilmiş.

İnsan bunu duyunca içi burkuluyor, biliyorum Ama sonra bir gün öyle bir şey oluyor ki Geriye dönüp baktığında şunu diyorsun “İyi ki olmamış.”

Gidenler de Nasipti, Kalanlar da

Hayat bazen seni birileriyle karşılaştırır Sen "hayatımın insanı" dersin Oysa sadece yol arkadaşlığı kadardır nasibiniz.

Kimi insanlar sadece bir şey öğretmek için gelir Kimi kalmak için Ama hepsi nasiptir.

Giden biri için ağlarken, aslında şunu unuturuz O kişinin gidişiyle gelen sükûnet de bir nasiptir.

Kalanlar da, kalan acı da bir yerlerde seni yeniden inşa etmek için vardır.

Ben bunu geç anladım Ama anladım.

Kendine Zorla Ettirme

Bir şeyi oldurmaya çalışırken bazen kendimize eziyet ediyoruz “Olacak” diyoruz, “olmalı” Halbuki içten içe biliyoruz bu yolun sonu yok Ama inatla yürüyoruz.

Sonra bir gün bir duruyoruz ve içimizden bir ses diyor ki “Bırak nasibini bulsun seni.”

Evet, bazen hiçbir şey yapmamak gerekir Bırakmak gerekir.

Nasibi zorla ettirmek suyu zorla kaynatmak gibi Altını fazla açarsan, taşıp seni yakar.

Bazen sadece beklemek, sükût etmek gerekir Sabırla

“Nasibin Ne Zaman Gelir?” Diye Soranlara

Bana bu soruyu çok sordular ve ben de çok sordum kendime.

Cevabı şu Kalbin hazır olduğunda.

Yani sen gerçekten oldun dediğinde Bir şeyin gelmesini değil, gelirse sevinirim ama gelmezse de tamamım diyebildiğinde.

İşte o zaman gelir Çünkü nasip, sadece dışarıdan gelen bir şey değil ki Senin içindeki olgunlukla da ilgilidir.

Ve kalbin ne kadar sade, ne kadar açık olursa Nasibin o kadar net olur.

Duaların Cevabı Gecikirse

Bazen çok dua ederiz, çok ağlarız Ama cevap gelmez.

İşte orada bir iç savaş başlar İnançla isyan arasında ince bir çizgi oluşur.

Ama orası da bir imtihandır Rabbim bizi bazen cevapsızlıkla sınar Ama aslında cevap hep vardır Belki şekli değişmiştir, belki zamanı

Dua ettiğim bir şeyin yıllar sonra, hiç ummadığım anda önüme geldiğini gördüm O gün şunu fısıldadım kendi kendime “Hiçbir dua boşa gitmiyor”

Sadece kabulün şekli ve zamanı bize özel oluyor.

Nasip, Kaderle Buluştuğunda

Hayat yolu garip bir yoldur Bazı taşlara bile teşekkür edersin geçince “İyi ki oradaydı, düşmemi sağladı” dersin.

Kaderin ve nasibin buluştuğu o anda, geçmişin her bir acısı anlam kazanır Neden o gün o otobüse binemedin Neden o telefon aramasını duymadın Neden o insan seni terk etti

Hepsi bir zincir ve o zincirin ucu, şu anki “sen”e bağlı.