Yürekler Sevdasız, İnsanlar Vefasız

Bazen bir sokakta yürürken, bazen bir cümlede, bazen de bir bakışta hissediyorum...Sanki dünya değişti.Sanki yüreklerde sevda değil, hesap kitap var artık.Birileri sevmeyi unuttu, birileri vedaları oyun gibi oynuyor.Ve ben içimden, "Ne ara bu kadar vefasız olduk biz?" diye sormadan edemiyorum.

Bu yazı; sevmenin değerini bilen, ama sahte sevgilerle incitilmiş kalplere gelsin.Bu yazı; vefasızlığı görüp hâlâ sadık kalabilen yüreklere gelsin.Ve en çok da…İnsan olmanın ne demek olduğunu hatırlamak isteyenlere...

Sahte Sevgilerin Çağında Yaşamak

Eskiden birine “seviyorum” demek kolay değildi.Sözün bir ağırlığı vardı.Göz göze gelince kalp atardı, şimdi göz göze gelmemek için ekran arkasına saklanılıyor.Sevgi bile dijitalleşti.Bir “story”de ilan ediliyor,bir "görüldü"yle bitiyor...

Artık insanlar “seni seviyorum” demeyi değil, “seni kullanabilirim”i daha iyi biliyor.Kelimeler sahte, dokunuşlar yüzeysel, bağlılık ise bir süreliğine...

Sahte sevgilerin ortasında,gerçek sevenler susmayı öğreniyor.Ve ne acı ki;en güzel duygular,en çok da yanlış insanların elinde yıpranıyor.

Vefa Ne Zaman Bu Kadar Eski Moda Oldu?

Vefa…Artık sadece semt adı olarak kaldı İstanbul’da.Gerçek anlamı ise,çoğu insanın hayatında yer bile bulamıyor.

Birlikte gülüp geçirdiğimiz günlerin hatırına,bir arayıp “iyi misin?” demek bile zor geliyor insanlara.Çünkü çıkar ilişkileri vefanın önüne geçmiş durumda.İşine yaramadığın an, hayatlarından düşüyorsun.Ne bir selam,ne bir hatırlanış...

Zamane insanı öyle ki;bir çay içtikten sonra bile hesabı unutmaz,ama yılların dostluğunu üç kuruşa satar.İşte bu yüzden diyorum ya,yürekler sevdasız, insanlar vefasız…

Kalabalıklar İçinde Yalnızız

Eskiden yalnızlık sessizlikteydi.Şimdi kalabalıklar içinde bile yalnız hissediyoruz.Çünkü etrafımızda çok insan var ama ruhumuzla konuşabilen çok az.Herkes bir şeyler söylüyor ama çok azı içten.Gülüyoruz, konuşuyoruz, planlar yapıyoruz ama bir yere ait değiliz.

Kalabalık sofralarda oturuyoruz ama kimin ne hissettiğini kimse sormuyor.Kendini yalnız hissettiğini söyleyen biriyle bile empati kurmak yerine “dikkat çekmeye çalışıyor” deyip geçiyorlar.Oysa belki o cümle, onun iç çığlığıydı.Ama kimse duymuyor.Çünkü artık dinleyen insan yok.

Kalbinle Sev, Hesabınla Değil

Ben hâlâ inanıyorum.Kalpten sevmenin kutsallığına,birine iyilik yapmanın güzelliğine,ve yüreğiyle var olan insanların hâlâ bir yerlerde olduğuna...

Ama bunu fark eden çok az.Çoğu kişi,birine ne verebilirim değil,ondan ne alabilirim derdinde.

Aşk bile pazarlığa dönmüş.Statü, para, takipçi sayısı...Kalbin ne hissettiği değil,profilinde ne paylaştığın önemli olmuş.Ne zaman hissettiklerimizden çok, sahip olduklarımız değerli olmaya başladı?Ve neden bu kadar yüzeysel olduk?

Gerçek Sevgi Zamanla Değil, Derinlikle Ölçülür

Bazen yıllarını verdiğin biri seni bir yabancı gibi silebilir.Ama bir bakışta tanıdığın biri sana bir ömrü verebilir.Çünkü sevgi sürede değil, niyette saklıdır.

Zamane sevgileri hızla başlıyor, hızla tükeniyor.Çünkü insanlar emek vermek yerine kolay olandan kaçıyor.“Bir sorun çıkarsa konuşalım” demiyorlar,“bloke ederim, geçer” diyorlar.

Gerçek sevgi zor zamanlarda belli olur.Yanındaysa, susarak bile destek olur.Ama bugünlerde ne yazık ki zor zamanlar geldiğinde,çoğu insan arkasına bile bakmadan gidiyor.

Ama Hâlâ Kalpten Sevenler Var

Bu karanlığın içinde umut da var.Hâlâ dualarında sevdiğini geçiren,hâlâ bir mesajla içi ısınan insanlar var.Hâlâ sessizce sevip zarar vermeden sevenler var.Ve o insanlar çok değerli.

Yüreğiyle bakan,gözünden kalbini okuyabildiğin,suskunluğu bile sükunet olan insanlar...Azlar belki ama varlar.İşte o yüzden hâlâ insanlığı sorgularken, umudumu kaybetmiyorum.

Kendine Vefa Göster, İçindeki Sevgiyi Koru

Bu yazıyı okuyan sen…Belki çok kırıldın.Belki sahte sevgilere kandın.Belki vefasızlık seni bir daha güvenmemeye itti.

Ama lütfen…Sen kendine vefalı ol.Sen kendini sevmeyi unutma.Sen hâlâ yüreğinle bak insanlara.Çünkü başkalarının ne yaptığı seni tanımlamaz,senin ne olduğun onların yoksunluğunu gösterir.

Kalbin saf kaldıysa,bu zamanda en büyük zenginliğe sahipsin.

Son Söz: Zaman Gaddar, İnsanlar Yorgun Ama...

Evet, zaman gaddar.İnsanlar yorgun.Sevgi eksik, vefa unutulmuş.Ama sen hâlâ kalbini taşıyorsan içinde,bir bakışla sevgiyi gösterebiliyorsan,bir vedaya hüzünlenebiliyorsan,sen hâlâ "insan" kalabilmişsin demektir.

Yürekler sevdasız olabilir...İnsanlar vefasız olabilir...Ama sen olma.Çünkü bu dünyanın en çok ihtiyacı olan şey;gerçek bir kalp,samimi bir sözve sadakatle atan bir yürektir